29 tegen, 4 voor. Cijfers liegen niet.
29 tegen, 4 voor. Cijfers liegen niet. Ik kan er weinig anders van maken. Waar we vorige week eindigden in euforie, hadden we deze week de kracht en de energie niet om dat vol te houden. Om te beginnen speelden we uit en moesten we eerst een uur in de auto. Geen excuus, maar het helpt niet om focus te hebben. Net als vorige week heb ik de teambespreking in de kleedkamer gehouden. Daar zat er al 1 te gapen en een aantal te dromen. Al een voorbode voor de wedstrijd? Ik hoop het niet.
Extra coach
Een extra coach er bij, tot op heden was ik, door omstandigheden, de enige coach. Een van de vaders had al aangegeven te willen helpen, maar door zijn werk, kan dit alleen maar om de week. En dat is ook even wennen. Misschien ook voor de jongens. Het was wel heel fijn dat hij probeerde ervoor te zorgen dat iedereen op zijn eigen plekje bleef hockeyen in plaats van als een kip zonder kop rond te rennen.
Geen energie
Ik zei al, er zat geen energie in de wedstrijd. Geen energie bij de jongens, begon al in de kleedkamer en op het veld was het niet anders. We waren overal een stap te laat. En wat mij verbaast is als je al achter de feiten aanloopt, je je eigen positie niet houdt en veel meer gaat lopen dan nodig is. En dan blijkt dat er conditioneel nog wel een hoop winst te behalen valt. En het is niet allemaal negatief, de jongens maken prachtige acties, scoren ook, maar komen helaas nog net te kort.
Hoe om te draaien
Hoe om te draaien is nu de grote vraag! En dat vind ik de uitdaging! Hoe krijg een elftal van individuen aan het hockeyen met elkaar? Hoe zorg je ervoor dat ze hun eigen positie gaan behouden. En vooral hoe krijg je zo snel mogelijk conditie op niveau? Ik ga er een weekendje rustig over nadenken, ik ben zaterdag aan het werk, misschien dat het de twee invalcoaches wel lukt 😉 Ook hier geld, nieuwe ronde, nieuwe kansen! Daarna is het herfst vakantie, en we worden vast in een andere poule ingedeeld.