De marathon blues heeft helemaal niets te maken met muziek, maar het heeft alles te maken met wat er met je gebeurd als je de marathon gelopen hebt. Als je al je trainingen hebt gedaan, de discipline hebt opgebracht in al die maanden, je eetpatroon hebt aangepast, misschien zelfs wel de alcohol hebt laten staan en je uiteindelijk de finishlijn over bent gegaan in misschien wel een PR.
Adrenaline, runners high
De eerste periode vlak na de marathon leef je op adrenaline, zit je op de roze wolk die soms ook wel runners high heet. Iedereen feliciteert je, vraagt hoe het was, hoe je het hebt ervaren. Je krijgt leuke foto’s en filmpjes en je herleeft de dag in je gedachten nog wel een paar honderd keer.
Ook vraag je je af of je misschien iets anders had kunnen doen, beter had kunnen doen misschien?
En dan?
En dan? Als het nieuwe er een beetje vanaf is, als je iedereen hebt gesproken en er echt geen nieuwe foto’s of filmpjes meer zijn. Als ook op social de reacties geweest zijn en je geen extra likes meer krijgt…wat dan? Als je dan weer kan rennen, waarheen, hoe lang, waarvoor? Het post-marathon dipje slaat toe.
Hoe kun je die te lijf gaan?
Hoe kun je dat marathon dipje, de marathon blues te lijf gaan? Er zijn verschillende manieren. De meest makkelijke, de meest bekende is een nieuw doel stellen. Ik had dat in eerste instantie nog niet gedaan en voor mijn gevoeld was ik inderdaad doelloos aan het rondrennen. En dat is gek, want ik ren al geruime tijd rond en dit had ik not niet eerder gehad. Nu moet ik ook zeggen, dat het doel de afgelopen periode was rennen zonder blessures, dus niet helemaal zonder doel.
Rennen zonder doel kan dat eigenlijk wel?
Rennen zonder doel kan dat eigenlijk wel of heb je altijd een doel?
Je rent omdat:
– je geen tijd hebt om een andere sport te doen
– je je hoofd leeg wil maken
– je een 5 km wedstrijd wil lopen
– je van de dokter moet bewegen
– je gewoon lekker buiten wilt bewegen.
Wat de reden ook is, er is altijd wel een doel te vinden.
Voelde doelloos
Wat ik al schreef, voor mij voelden de eerste trainingen na de marathon doelloos. Ik rende even niet op HR, rende niet op afstand, gewoon even niet, ik wilden mijn benen los lopen, maar niet overdrijven. Even helemaal niks en weer even gewoon genieten van het niks!
Na een week heb ik de HR weer opgepakt en dat rende prettiger, ik ben gewend geraakt aan het rennen met een HR meter en om niet harder of zachter te gaan dan een bepaalde zone!
Hoe heb ik de marathon blues overwonnen?
Hoe heb ik de marathon blues overwonnen? Wat heb ik gedaan aan het ‘lege’ gevoel, in eerste instantie dus niets, het was ook wel lekker om even doelloos buiten te spelen, maar al snel heb ik een nieuw doel gevonden. Ik ga de halve marathon van Egmond lopen op 12 januari! Waarom? Omdat ik deze loop nog nooit gedaan heb, ik wel weer eens de strijd met de elementen aan wil gaan. En waar de een roept: “Eens maar nooit meer” en de ander er geen genoeg van wil krijgen, ben ik heel benieuwd naar deze uitdaging!
Nog eentje dan
Nog eentje dan, omdat ik er geen genoeg van kan krijgen….